Morgen is vandaag

Eindelijk weer even de tijd om wat in de blog te zetten, Ryan viert zijn uitgestelde feestje op de boot en ik hou een oogje in het zeil voor het geval de mannen even teveel vrijheid genieten, ook een mooi moment om even te checken of alles nu echt werkt, de afgelopen maanden was een fragiel evenwicht tussen werk en boot, in de grote lijnen had ik al heel wat werk verzet in de winter maar nu komt het aan op de funeste laatste dingen en die waren en zijn er steeds genoeg. Op heel veel zaken kan je invloed op uitoefenen maar als je te maken krijgt met overheids installaties dan weet ik waarom ik zoveel belasting afdraag. Iets wat normaal twee maanden duurde nu meer dan een half jaar, tja corona of de brug stond open, lekke band, ik heb ze allemaal gehoord, maar goed eindelijk is de zeebrief aan boord (officiële documenten met in naam van de koning die verklaren dat het een Nederlands schip is waar het Nederlandse recht van toepassing is) erg belangrijk. Ook zaken zoals medische zaken en kennis, hetzij beperkt zijn belangrijk aan boord. Gelukkig was dokter Sanne zo lief om ons een spoedcursus huisarts te geven nogmaals super bedankt Doc. Er komt dus heel wat bij kijken, en gelukkig werk ik altijd een paar stappen vooruit en kon ik het overzicht behouden. De lijstjes worden korter en de inhoud steeds minder belangrijk zowel thuis als op de boot, het geeft wel iets verlichting in mijn hoofd maar tegelijkertijd ook weer ruimte voor gedachten dat het nu wel heel erg dichtbij komt . Ook bij Susan is het besef er ook steeds meer dat het nu echt gaat gebeuren, ik denk trouwens wel bij de gehele crew. Vorig weekend hebben we de boot met windje vijf zes even lekker laten dansen op het IJsselmeer, het leuke van die plas is dat de golven van alle kanten komen zodat alles wat los zit echt wel loskomt. Tijdens het tochtje van den oever naar Stavoren bleef alles op zijn plek en ben ik de gelukkigste klusser aan boord, behalve de maag inhoud van Boudewijn roerde zich een beetje maar Jaap Iris Guen en ikzelf waren hoofdzakelijk aan het genieten. De blauwe Draeck gleed heerlijk met zeven knopen over het IJsselmeer en kon je kon goed merken dat er meer gewicht in de boot zit, als de gang er eenmaal in zit bleef ze erg goed zeilen. Eigenlijk als ik even op mijn relatie met water en wind terug kijk kan ik concluderen dat beide altijd wel een rode draad in mijn leven is geweest. Vooral mijn vader is hier een grote stimulans in geweest, al vroeg bleek dat teamsporten niet in mijn lijn van competenties lag. Tijdens de eerste wedstrijd op voetbal waren de bloempjes in het veld interessanter dan de bal en de medespelers, na twee wedstrijden was het genoeg en miste ik alleen het broodje kroket na de wedstrijd. Kano varen was de eerste ervaring met het water en ik had er lol in dus was ik er ook redelijk goed in. Pa kocht een zeilbootje en ik was gelijk verkocht tot het moment dat mijn broertje mijzelf en pa aan boord van een twee meter bootje met gelukkig twee luchtkamers erin en  deze kwamen goed van pas tijdens een tochtje op het Uitgeester meer.  Wat begon als een lekker windje zwol aan als een leuk zesje, daar was het bootje duidelijk niet op berekend en het hoosvat kwam goed van pas. Gelukkig hield pa het het hoofd koel en kwamen we doorweekt aan de wal. Het zaadje was dus geplant, het water was nooit ver van ons vandaan en we vonden altijd wel iets om op het water te spelen. Dat ging eigenlijk continu wel door en met name vanaf mijn achttiende raakte het eigenlijk wel een levensstijl, ik werkte toen in de retail en dat gaf mij de mogelijkheid om na een week werken de rest van de tijd volledig benutten met vliegeren surfen en later kitesurfen. Alles raakte in een stroomversnelling toen ik Ed tegen het lijf liep. Ik vond het heerlijk om met set vliegers met zuidwest zes en een paar oude ski’s zo snel mogelijk over het strand te glijden, Ed was meer van de bochten draaien en het strand volledig  te benutten, gracieus en met flair glijden in plaats van vol gas! Een vriendschap voor de rest van ons leven was begonnen, ook bij hem stroomt er wind en water door zijn aderen en elk moment wat we konden pakken om er gebruik van te maken pakten we dan ook, de catamaran gebruikte we heerlijk in petten in de zomer en als het echt lekker waaide pompte we onze kites op en vlogen we over het water. Ik hoop echt dat mijn jongens de liefde voor het water en wind gaan waarderen en leuk gaan vinden, maar ze moeten doen wat ze leuk vinden, ik schaam mijzelf eigenlijk wel een beetje dat ik zo weinig bij mijn voetballer ga kijken, maar Ryan je kan het wel! Shane gaat er dus de komende maanden  echt wel achter komen, de motivatie is er zeker wel maar zoals iedereen aan boord zullen er zeker momenten komen dat je jezelf tegen komt. Morgen is vandaag en vandaag was weer een fantastische dag! Tot de volgende