Van loods naar water

in september vonden we ons nieuwe bootje, iets groter dit keer, jubel was echt te klein voor ons gezin en we hadden de smaak te pakken van het zeilen dus waarom niet. Een compleet schip met alles erop en eraan, wel met wat achterstallig onderhoud maar dat was te overzien. Bij de bezichtiging rook het schip of Martin Gaus erin was dood gegaan, de vorige eigenaar had twee hondjes die waarschijnlijk het gehele schip als toilet hadden gebruikt. Het vaarseizoen liep op zijn eind dus ons seizoen in de winkels ook er kwam dus wat tijd vrij om aan de klus te beginnen. Met wat tijd bedoel ik dus vanaf oktober volledig vol aan de bak in de loods bij de marina,  Susanne nam de taak als ondernemer op zich en ik hield mij bezig met het huishouden en de boot. Wekenlang schuren en schilderen, beetje bij beetje zag ik de boot meer groeien en glimmen, het onderwaterschip geheel opnieuw in de primer en antifouling gezet en ik kan je uitleggen dat ik toen ineens een beetje spijt had dat ik z,on groot schip had gekocht, maar goed ik stond droog had mijn eigen muziek aan {hetgeen gelukkig door mijn mede klussers ook wordt gewaardeerd} en het koffiezetapparaat onder handbereik, terwijl buiten algehele paniek uitbrak gingen alle coronacijfers aan mij voorbij. De perfecte bubbel, geen gezeur of cijfers van de heersende pandemie, nee het gaat maar om een paar gemeenschappelijke dingen welke antifouling welk gereedschap en welke wax gebruiken we. Ik reed blij elke dag naar den Oever het half uurtje sturen was perfect om even heerlijk muziek te luisteren terwijl Wieringen aan mij voorbij gaat. Bootmensen werken met lijstjes die precies worden afgewerkt, bij werkt dat iets anders het zit in mijn hoofd al een paar dagen van te voren, ik lees  kijk video,s zoek me suf op Google en elke keer lukt het me weer, de ultieme geluksmomenten wisselde zich ook regelmatig af met nog meer onrust zoeken en weer opnieuw beginnen. Maar wat heb ik dan zoal gedaan?....heb je even, eigenlijk bijna alles, of laten doen, dat was mijn insteek in het gehele project, wat er op neer komt dat ikzelf veel heb geleerd en vooral genoten heb om van een stinkende 42 ft sun oddessy een toonbaar schip te maken. Ik kroop van onder naar boven door het gehele schip heen en leerde het schip onderweg ook goed kennen, heel belangrijk want als je op zee zit moet je jezelf een beeetje kunnen reddden want alle hulplijnen zoals Google kan je midden op zee vergeten. Het schip is heel goed geschikt om een overtocht mee te doen zei Jaap, daar is maar één  manier voor om daar achter te komen..... en zo kreeg mijn klussen aan de boot een geheel ander doel.