De oversteek

We zijn weg

Atlantische oceaan

Dag 1   

Ik hoor jaap koffie zetten en neem nog snel even een douche, het is voorlopig de laatste uitgebreide was beurt waarschijnlijk de aankomende weken, want we moeten zuinig met water omgaan. De laatste dingen worden gedaan en ik lever de haven pasjes in en ga op mijn skateboard naar de haven politie om ons uit te klaren. Ik krijg schrijf kramp van alle formulieren en een half later sta ik buiten met de papieren. Helaas is er geen wind en de motor moet dus zijn werk gaan doen, de trossen gaan los en we geven drie stoten op de scheepstoeter, we zijn onderweg.

buiten de haven gaan de hengels uit en na een half uur is al raak, ik haal een mooie Bonito tonijn binnen en niet veel later staat de tweede hengel krom, daarna was het dubbel feest op allebei de hengels hebben we vis en na de zesde tonijn is het genoeg. De kip en het vlees in de koelkast moeten dus maar even wachten want aangezien de oceaan zo glad als een spiegel is besluiten we de bbq aan te steken en de moten vis erop te leggen, daarbij heerlijk gekookte aardappels met knoflook boter en een frisse salade en het eerste feestmaal is een feit. Het boeg water schittert door de algen in de zee, boven en beneden sterretjes waar je stil van wordt zo mooi. Nog even snel gebruik maken van het telefoon signaal en mijn lieve schat en beide boys gedag zeggen en twee weken geen data en dus ook geen internet! Wel heb ik de mogelijkheid om het thuisfront regelmatig gerust te stellen via de Sateliet telefoon die we ook gebruiken om de weerkaarten binnen te kunnen halen. Mijn dienst zit er bijna op en ik ga eerst maar eens brood bakken en dan zit de eerste dag er al weer op.

dag 2 

wind! Bakstag windje dus de parasailor gaat omhoog en we gaan met 7 knopen wind richting de west, als we dit zo weten vol te houden dan komen we in recordtempo aan. Aan boord ben ik de kok en doe hoofdzakelijk het huishouden aan boord de kombuis is mijn domein en ik vindt het heerlijk om de bemanning blij te houden met vers brood en goede maaltijden. De mannen worden stevig aangepakt door jaap en vanuit de kombuis luister ik mee hoe de orders aan dek worden opgevolgd. Vandaag ook weer vis op de hengel gehad eentje helaas verspeeld want de boot ging zo hard dat hier niet tegenaan te takelen was, de tweede heb ik weer laten zwemmen want er stond kip kerrie op het menu en de kip is maar beperkt houdbaar dus prioriteiten stellen dus. Vanavond kan ik de slaap niet vatten dus af en toe een half uurtje en dan weer wakker. Ik hoor elk vreemd geluidje in de boot en dus ook de dolfijnen die net voor bij de boeg met elkaar aan het communiceren  waren. De oceaan is niet al te onrustig en af en toe komt er een buitje voorbij waar wat wind in zit.

Dag 3 

niet echt het weer wat ik voor ogen had voor de oversteek, sinds twee maanden heb ik geen regen gehad maar dat wordt vandaag ruimschoots gecompenseerd. Ook zit er onweer bij en dat is niet echt een fijne gewaarwording zo midden op de oceaan en waar je ook nog het hoogste punt bent. Bij onweer gaan alle telefoons en iPads in de oven dit zorgt ervoor dat als de bliksem inslaat er in ieder geval nog werkende apparatuur aan boord is( kooi van Faraday) om het feest compleet te maken is er geen laadstroom meer, ja je leest het goed dat is iets wat elke keer weer een dingetje is aan boord. In elk zeilers boek dat ik lees hebben zeilers altijd te maken met een halsstarrig probleem op een boot. Aangezien het regent is er dus ook geen laadstroom vanaf de panelen en ik zie het voltage met het uur terug lopen, met de multimeter loop ik alles na maar kan niets ontdekken. Ook de aggregaat die ik heb aanzet levert 2,20 volt voor de walstroom lader maar ook die zegt op de display ik ga niet laden! Hier kan ik dus echt niet tegen als je weet welke investeringen en voorbereidingen ik allemaal gedaan heb, ik trek mij terug in mijn hut en pieker me helemaal suf, ik kom er niet achter en tijdens mijn late dienst vallen één voor één de apparatuur uit. Gelukkig hebben we een goed kompas en een iPad waar we de koers op kunnen blijven volgen deze laden we via de aggregaat op die de 2,20 aan boord wel laat werken, gefrustreerd kruip ik mijn bed in maar kan de slaap niet vatten, morgen weer een dag.

Dag 4

Ik blijf nog even liggen denken hoe ik het probleem ga aanpakken met de stroom, ik besluit Mike te bellen via de Sateliet en die komt er ook niet echt uit, de spanning op de accu’s fluctueert zo sterk dat de laders er niets van snappen en direct zich afsluiten. Met de meter ga ik stap voor stap alles na en koppel van alles los en weer vast. Op een gegeven moment kom ik bij de massa brug en zie dat er op de aansluiting waar de massa kabels bijeen komen erg veel ruimte zit, het metalen gedeelte was uit het kunststof gebroken en zorgt ervoor dat alles geen goed contact meer maakte, ik draai alles weer goed vast en alles werkt weer. Euforisch moment was de mijne, Yes we hebben weer stroom en zowel de zonnepanelen en alsmede de walstroom lader pompen de accu’s in een paar uur weer vol. Ook de rust komt weer terug in mijn interne systeem en ik zoek mijn kooi nog maar even op om de onrustige nachtrust nog even bij te werken. Er staat een matig windje en we blijven goed op schema, in de nacht is het meestal zoeken naar de juiste trim, zeil bij, zeil minder zo blijf je lekker bezig. Vanavond gevulde courgettes op het menu gezet met krieltjes en knoflook boter, mijn dienst is van 20.00 tot 00.00 dus door slapen tot de ochtend en dat gaat zeker gebeuren.

Dag 5

De zee is iets rustiger vandaag en de wind nog steeds een flinke bries in de rug van ongeveer 23 knopen, zelf voel ik mij niet echt fit en lusteloos ik doe het dus even wat rustiger aan vandaag. In mijn hut kom ik ook niet echt tot rust want voorin de boot lig je redelijk te stuiteren en tel daarbij op dat je alle geluiden aan dek hoort dan komt er van even bij slapen niet veel terecht en lees ik een boek van een belg die in zijn eentje twee jaar op een elf meter bootje de wereld over vaart. Het lijkt mij erg mooi om te doen maar ben hier nog zeker niet aan toe, daarbij wil ik dit het liefst met Susanne gaan doen en ben erg benieuwd wat zij van het zeilen op het grote water vindt. Nog twee weken en dan is het zover, eindelijk mijn gezin weer compleet en bevrijd van de lock down die nu in Nederland weer van kracht is, ik vindt het nog steeds onbegrijpelijk dat de regering zich niet realiseert wat dit met de jongeren doet die straks totaal gefrustreerd en beschadigd uit deze farce majeure komen. Ik heb respect voor ieder zijn mening in deze, maar ik kan uit eigen ervaring zien wat deze crisis met onze jeugd doet. Ik heb twee voorbeelden aan boord die bewijzen dat in de juiste setting recalcitrante pubers zich rap omvormen tot stabiele jongeren. Naarmate ik langer op het water zit realiseer ik mij meer en meer hoe geprogrammeerd wij zijn, de kunst van het werkelijk vrij zijn we met z’n allen allang vergeten en we denken dat we die vrijheid maar een paar keer per jaar nodig hebben, en dat dan vakantie noemen terwijl pa en ma de smartphone vierentwintig uur per dag in de hand hebben en de kids met animatie team meegeeft. Ja klopt ik ben bevoorrecht dat ik dit kan en mag doen en ik kan het een ieder aanbevelen om voor één keer in je leven is echt je droom te verwezenlijken. Er klinkt een gil vanaf het dek Orca’s bij de boot! Als ik bij Portugal had gezeten had ik behoorlijk in de stress geschoten maar hier midden op de oceaan tonen deze dieren alleen uit nieuwsgierigheid interesse in onze boot. Een geweldige rugvin snijdt door het water en met groot ontzag kijken we naar dit mooie schouwspel.

Dag 6

De wind is er nog steeds in overvloed en dus ook de golven, koken is dus verheven tot topsport zeker als je weet dat het in de kombuis dan 27 graden warm wordt. Afwassen doen we met minimaal water, eerst schoon spoelen met buiten water (zout) daarna in een kommetje een beetje water doen en afwassen maar, het resultaat is goed en na een week hebben we 100 liter water gebruikt. Hetzelfde doe je als je je wast kommetje natte doek en je bent weer een beetje frisser.

Dag 7

Het elektra spook is weer terug! Weer laadt er niets bij en ik begin lichtelijk te balen. Het moet een slecht contact zijn leert mij uit eerdere ervaringen en ik herinner mij een slechte hoofdschakelaar, na deze te hebben overbrugt is alles weer op norm en ik hoop nu eens voor een langere tijd. De nachtdienst is er eentje om vast te houden de golven zijn wat vriendelijker en de wind is aangenaam, daarbij hebben we een heldere hemel met ontelbare sterren, soms vliegen de vissen je letterlijk om de oren want sommige hebben een slecht gevoel voor richting en belanden dan ook in de kuip of op het dek.

Dag 8 

We moeten nu echt een seance gaan doen, het heeft een dag gewerkt en weer is er een probleem met de laadstroom. Nu heeft de massabrug weer een slecht contact we ruiken de verbrande lucht van kunststof en dat is iets wat je absoluut niet wil midden op de oceaan. We halen de brug los uit zijn houder en maken alles schoon en sluiten daarna weer alles aan, het wordt omwikkeld met ducttape tegen het sluiting maken en de meters laten nu een constante stroom zien. Ook komt er water in de achterste hutten, dit gebeurt vooral als als er een golf in de kuip komt. Het blijkt de kolom van de pilottable te zijn, door het continue bewegen van het schip is deze losgetrild en moet dus vast gezet worden. Om daarbij te komen moet er in beide hutten een stuk van het plafond uit worden gehaald, met een hoofdlampje en een accuboor lukt het en kan ik de bouten aandraaien zodat de kolom weer stevig aansluit op het dek. Omdat we voor de wind varen zet ik mijn bovenluik op een kiertje open om frisse lucht in mijn hut te krijgen, helaas worden we door een golf opzij gezet en flinke boeggolf zorgt ervoor dat ik de komende dagen in een waterbed slaap. 

Dag 9

Vandaag even een dag zonder noemenswaardige problemen, wel worden de onregelmatige golven na ruim een week wel even zat. We rollen en stampen nu al een week en ik stuiter van links naar rechts door de kajuit heen. Het schoonmaken doe dan ook op mijn knieën want staan is te gevaarlijk met een natte vloer, ik zweet zoveel dat ik de vloer weer nat maak met mijn zweet en zo is het cirkeltje weer rond. Schip Ahoy! Na ruim een week niemand te hebben gezien is er weer leven op onze kleine planeet, we zoeken contact via de marifoon en het blijkt een Amerikaans stel te zijn onderweg naar Puerto Rico. Een leuk gesprek volgt en we wensen elkaar behouden vaart.De nachtdienst is een prachtige er zijn geen buien dus de wind blijft heerlijk constant. Ik neem een ster voor bij de boeg vast en navigeer in het aardedonker zoals men dat vroeger deed.

Dag 10

We zijn over de helft en als we zo doorgaan dan komen we op tijd in Martinique aan of gelijktijdig. De laadstroom blijft op norm en alleen voor de nacht zetten we de generator even een uurtje aan om de accu,s een boost te geven. Jaap wil graag de parasailor uitzetten maar het is al laat in de middag en eigenlijk is naar mijn mening teveel aan wind en golven. Na een half uur stuiteren op het dek wordt de parasailor uit zijn slurf getrokken en direct gaat de boot op haar zij liggen, de schoten worden direct gelost en de parasailor vliegt als een wilde zakdoek aan de mast te klapperen. Met moeite weten we deze weer aan dek te krijgen en in zijn slurf te doen, morgen alles maar even ontwarren en een nieuwe poging wagen. We evalueren wat er fout is gegaan en gelukkig is de schade beperkt gebleven tot het verlies van één van de schoten. S nachts vliegt er een vliegende vis direct in mijn gezicht en ook eentje door het luikje van de badkamer. Ze stinken en laten heel veel schubben achter. De wind blijft erin en de golven ook, over twee dagen moet het volgens de weerberichten beter worden. Het zou wel even fijn zijn om wat minder te stampen en te rollen want je wordt er doodmoe van.

Dag 11

De zee wordt iets kalmer en is het voor mij even wat prettiger om in de kombuis te werken, wel worden de temperaturen hoger naarmate we meer westwaarts komen. Ook slaat de meligheid toe aan dek we varen al dagen met dezelfde wind en ook dezelfde koers en de vliegende vissen hebben we nu ook wel eens gezien. Afgezien een paar kleine klusjes houdt het schip zich erg goed en daar ben ik persoonlijk erg blij mee want het is toch je huis op het water. De nachtelijke diensten zijn niet mijn hobby maar wel erg mooi, sterren sterren en nog eens sterren, en volgens shane zijn er ook planeten te zien maar ik zie hebt verschil niet. Alleen achter het roer kan je heerlijk je gedachten laten gaan en even in jezelf kijken en dan gaat de shift erg snel en voor je het weet lig je weer in je kooi.

Dag 12 

Zie ginds komt de stoomboot,, maar in dit geval de blauwe Draeck. Het is sinterklaas en jaap en Guen zijn zo lief geweest om voor iedereen een chocoladeletter mee te nemen, we maken gedichten voor elkaar en dragen deze in de kuip aan elkaar voor. Op deze wijze is het toch een beetje sinterklaasfeest hier midden op de oceaan. We schieten nog steeds lekker op en maken afstanden van 150 nm per dag, de boot gaat als een speer met een gemiddelde van 6,5 knoop per dag. De avond en nacht is het beduidend minder gezellig want buien waar veel wind in en voor zit makken het ons niet al te makkelijk. In plaats van alleen aan dek te zijn besluiten we met z,n tweeën de shift te doen veiliger en zeker gezelliger. Met windstoten tot 40 knopen is het zeil innemen en weer bijzetten, dat doen we de hele nacht door tot het ochtend wordt en bij het licht worden zien we dat de golven zich ook weer opgebouwd hebben.

Dag 13 

Het schiet lekker op een fijn constant windje en niet al te hoge golven zorgen ervoor dat we meters maken, we doen dus nu ongeveer 150 nm per dag en de prognose is dat we nu nog een week te gaan hebben. Het koken aan boord is nu ook een stuk prettiger, ik hoef niet alles te bewaken of op te vangen.

Dag 14

De parasailor staat fier op en blijft ook in de nacht voor de boot staan, de wind is lekker constant dus hebben we er vertrouwen in om hem gewoon zijn werk te laten doen. Jaap voert de druk verder op met zeiltrim en een rechte koers te houden, alles voor Susanne is het credo. Zoals het er nu uitziet zit er namelijk precies één dag tussen de aankomst van suus en de kids, een krappe marge dus.

Dag 15 

Alles begint nu wel een beetje op te raken op de boot, er is nog genoeg eten maar de water voorraad begint wel kritisch te worden. Geen zorgen er is nog van alles aan boord maar volgende keer toch even ruimer inslaan. De laatste mijlen vliegen van de plotter en iedereen wordt een beetje onrustig en maakt alvast plannen voor als ze op wal staan. 

Dag 16

We gaan als een speer door het water en zoals het er nu uitziet komen we op tijd aan voor Suus en de kids. De voorraden slinken nu echt en we hebben echt zin in een koud biertje dus de kreet trim jongens galmt regelmatig over het dek. Jaap gooit de zweep er nog even goed over want morgen moeten na al die dagen eindelijk land in zicht krijgen.

Dag 17 

Ik wordt wakker met nog steeds heel veel water ons heen, de wind is een stuk minder en we moeten alles uit de kast halen om de gemiddelde snelheid van 6 knopen te blijven volhouden. Iedereen doet zijn uiterste best om dit te realiseren. In de middag doemt er vaag wat aan de horizon op, het is heiig dus het eerste teken van leven komt uit mijn telefoon, tijd om het thuisfront weer eens te zien en te spreken, ik wacht ongeduldig op voldoende signaal en bel Suus, we konden niets zeggen maar alleen elkaar aankijken en ik was heel blij om mijn lieve schat na bijna drie weken weer even te kunnen zien. Op het moment dat ik belde zaten ze allen bij neef Jeroen in Parijs en het momentum was voor mij heel speciaal. Martinique kreeg steeds meer duidelijke contouren en de boot rook de haven, en wij het koude biertje. Het moment dan we aan de steiger lagen is er eentje die bijna lijkt op het moment dat je kind geboren wordt, euforisch omdat we het toch geflikt hebben! De champagne wordt ijskoud ingeschonken en we gaan lekker uit onze bol.

We liggen achter een mega jacht en de schipper een Belg komt met een fles wijn bij ons aan boord, yes we zijn in de carib en morgen haal ik mijn gezin van het vliegveld op. Moe en aangeschoten ga ik naar mijn hut en val in een diepe slaap, geen gebroken nachten meer, geen geslinger en gestamp maar een rustige boot aan de steiger in Le Marin. Wat ben ik trots op de bemanning en mijn schip, ze heeft ons veilig en behouden naar onze bestemming gebracht en dat voor een dame van 41 jaar oud.