Stroom tegen

Het leven aan boord bevalt me goed ik zit heerlijk in mijn ritme en kan het thuisfront steeds beter loslaten, Suus doet het geweldig in de winkels en thuis, zonder deze controlfreak is haar leven wellicht toch wat makkelijker geworden, als ik straks weer thuis ben moet ik dan maar daar aan blijven denken. De boot gaat heel lekker op een paar kleine dingen na, na een week op zee hield het navigatiesysteem ermee op, tekort stroom, vreemd want we hebben de motor regelmatig aangehad en zouden de accu’s dus gewoon vol moeten zijn, levert de dynamo dan wel genoeg? Allerlei vragen die dus door mijn hoofd gingen maar ik kon er geen vinger op leggen, dan maar de aggregaat aan en ook deze weigerde in eerste instantie zijn dienst. Nog harder nadenken dus want er is geen anwb op het water en gezien het tijdstip zes uur in de ochtend is het wel fijn als je weet waar je vaart en dat andere boten je ook kunnen zien, a,la Mac Giver een oplossing in elkaar gezet en alles ging weer aan, nu dus even de tijd om rustig te analyseren wat er aan de hand is. Wat bleek op het controle paneel zitten heel veel schakelaars en lichtjes, en normaal in Nederland liggen we aan de walstroom en hebben we altijd genoeg power aan boord.  We hebben dus een week gebruik gemaakt van de zonnepanelen en omdat de laatste twee dagen het bewolkt was liep de spanning terug in de accu’s en hield alles ermee op.  De dynamo geeft nog maar 10,4 volt op de universeel meter aan dat is dus veel tekort, dus als de motor draait geen stroom in de accu’s en dat levert problemen op. We besluiten daarom maar naar Vigo door te varen en daar te kijken of we een vervangende dynamo kunnen vinden. 

De Parasailor gaat omhoog en met twaalf knopen wind en twee tot drie meter golven knallen we letterlijk langs de kust van Spanje, o’le het gaat als een speer en de wind neemt toe tot twintig knopen en de Draeck glijd door de golven, naast de boot zwemmen weer dolfijnen en de armen aan het roer worden getraind. Terwijl de mannen zeilen is Guendolyn aan het werk, besprekingen, stukken lezen en overleggen op een stampende boot, ik doe het haar niet na maar het lukt haar wel om haar focus op het werk te houden. In de namiddag surft de boot letterlijk de golven af en tikken we af en toe vijftien knopen snelheid aan ook de wind neemt toe en af en toe hangen we in het roer om de boot op koers te houden, maar teveel is ook niet goed en we komen er achter als we een windvlaag krijgen en een paar grote golven op het achterdek duwen, de boot gaat dwars op de golven liggen en gaat bijna plat, ik weet hem weer in het roer te krijgen en herpakken ons snel. Nu is er dus ook een uitkijk aangesteld om de golven in de gaten te blijven houden, dat is lastig want de dinghy ontneemt het zicht. We lopen zonder problemen de baai van Vigo binnen, de motor gaat aan en wat schetst onze verbazing de dynamo levert weer stroom, hoe is het mogelijk denken we maar accepteren deze meevaller, tot op het moment dat we de anker lier willen gebruiken is er weer een klus meer op het lijstje. Met de hand brengen de ketting van het anker uit en besluiten om morgenochtend maar even te kijken wat hier nu mee aan de hand is. In de ochtend liggen we in een mooie baai en jaap en ik besluiten om deze dag als klusjes dag te gebruiken, eerst gaan we voor de zekerheid de motor maar starten om te kijken of er inderdaad weer laad stroom is, en ja hoor hij doet het gewoon, dat is alvast één klusje minder nu de lier nog van het anker nakijken, dit bleek door een snoer van een lader de schakelaar van de hoofd zekering in de verkeerde stand te zijn gezet. Voor de zekerheid meten we nogmaals de dynamo na en we kunnen niets anders dan concluderen dat deze weer gewoon zijn werk doet. Tijd voor de koffie en vers brood, jaap en ik gaan de wal op en bediscussiëren het nut van een reserve dynamo, er worden diverse winkels aan gedaan en met de vertaal app komen we een heel eind. In de nautische winkel staat een dame die drie woorden Engels spreekt en er niet onooglijk uitziet, de vertaal app maakt er een zooitje van en er ontstaan hilarische taferelen. Tot het moment dat we naar de prijs vragen slaat de sfeer om, we hadden op het internet al gekeken wat deze moest kosten, 190,- was de richtlijn en de mooie dame schreef op het briefje een bedrag van 318,-euro’s, prima als je wat wil verdienen met je mooie bruine ogen maar dit was te gek. We gaan in Porto dan maar even kijken en het is geen prio één meer dus eerst maar een cappuccino erin op een terrasje, hier in Spanje betaal je daar voor twee kopjes 2,40  en daar heb je in petten nog niet eens het koekje voor.

we halen het anker op en zetten koers naar een andere baai, het is een klein stukje en we zetten de fishfinder aan om te kijken of we wat kunnen vangen, op het scherm zien grote scholen met vis zwemmen en we gooien de hengels uit, het duurt niet lang of we halen de eerste makrelen binnen. dit wordt dus vis eten vanavond en we vangen voor iedereen twee vissen en besluiten de rest te laten zwemmen. De baai waar we voor anker gaan blijkt een nudistenstrand te zijn waar voornamelijk Pielemansen rondlopen, de jongeheren voelen zich niet geheel op hun gemak en we besluiten om nog maar even te gaan vissen, we halen nog een makreel aan boord en zetten weer koers naar de blauwe Draeck. Als kok heb de vissen met zorg bereid en aangezien er een fris noordenwindje opstak besluiten we beneden in de salon dit feestmaal te nuttigen. We sluiten de avond af met een borrel en spelen back gammon tot we omrollen van de slaap. Het anker wordt vroeg opgehaald en we zetten koers naar Porto in Portugal, de wind laat het afweten en we zetten de motor erbij, de deining op de oceaan gaat gelukkig de goede kant op en af en toe surfen we de golven af, in middag steekt de wind op en kan de motor uit. Binnen in de salon ruiken we een rioollucht en dat kan maar één ding betekenen er is iets mis met het toilet, ook gaan er ineens instrumenten uit en dat is op de oceaan niet wat we willen. Er blijkt dus een toilet verstopt te zitten waardoor de vuilwatertank overloopt in de bilge ruimte, en aangezien er in die ruimte heel veel flessen water liggen en pakken melk moet de vloer eruit en kijken we waar het euvel zich bevindt. Dit alles doen we op een rollend en stampend schip en dat is niet de meest ideale situatie, we vinden de oorzaak van de kortsluiting maar niet de oorzaak van de verstopping dat schiet dus niet op want als de zekeringen er uit blijven klappen komen we niet verder. De haven van Porto is in zicht en we besluiten maar even een haven aan te doen om in de ochtend verder het toilet te onderzoeken. De gehele nacht kon ik aan niets anders denken dan het verstopte toilet, de volgende ochtend dus eerst maar koffie en dan mijn wetsuit snorkel en flippers aangetrokken. Het haven water bied niet veel zicht en net onder de waterlijn bevinden zich de afsluiters, gewapend met een stuk stijf nylonkoord begin ik in het gat te rommelen, gelijk na de eerste keer komt er  straaltje bruin water mee naar buiten ik ga stroom opwaarts zwemmen en ontwijk het bruine wolkje, maar een klein straaltje lost het probleem niet op dus gaat het nylonkoord er nogmaals tot aan het eind in, bij het terughalen komt er een vies bruin vochtig doekje mee naar buiten gevolgd door een explosie van bruin water, ik vloek in mijn snorkel en weet precies wanneer dit gebeurd is, Ryan heeft namelijk een week voor vertrek met zijn vrienden aan boord een feestje gevierd en aangezien de heren niet luisteren hebben ze waarschijnlijk deze informatie gemist.

Alles is weer opgelost en we verlaten de haven om voor anker in Porto te gaan liggen, we hebben tenslotte drie dagen rust en Porto is een prachtige stad, de dinghy gaat te water en via de rivier de Douro varen we de oude stad binnen. Zondag is een dag waar iedereen aan het flaneren slaat, de boulevards zijn gezellig druk en iedereen ziet er z’n best uit.  De jongens kijken naar elke mooie vrouw die langs loopt maar aangezien ze op hun Tokkie slippers lopen is de kans zeer gering dat ze ook maar enige kans maken bij de dames. Op het terras bestellen we een kan sangria en we genieten volop wat er allemaal langs paradeert. Dit is de essentie van het reizen, niets moet alles mag, verstand op nul en even geen rat race. Dichtbij zit een spar winkel en aangezien ik de holding heb beloofd om overal waar ik ben eens even langs te gaan lopen we richting de winkel die gelukkig niet zover van het terras verwijderd is want de zeebenen zorgen nu dat het land beweegt. Aangekomen bij de winkel lijkt deze open te zijn maar de deur is op slot, we vragen een vriendelijke politieagent (ja ze bestaan echt) of hij weet wat er aan de hand is. De agent belt naar de winkel en wij horen de telefoon over gaan maar er wordt niet opgenomen. Na vijf minuten komt er leven in de winkel en de man moet eerst zijn broodjes in de oven doen en doet dan de deur open, ik stel mij gelijk voor en helaas spreekt hij geen woord Engels, daar heb ik een vertaal app voor dus, je spreekt je zin in en de app vertaald het dan voor je, wel eerst even checken of het een beetje klopt want de app maakt er regelmatig een zooitje van en voor je het weet vraagt de app verkering aan de spar ondernemer. Helaas staat de man alleen in de winkel en moeten we het kort houden, ik vraag of hij tevreden is met de zaken en hij geeft aan dat het wel oké is maar wel beter kan, tja het blijven kruideniers, altijd rupsje nooit genoeg. We gaan wat eten langs de rivier de Douro en na een heerlijke maaltijd wordt het tijd om weer naar de boot te gaan want Guen moet straks weer richting Nederland voor haar werk, met tegenzin nemen we afscheid van haar maar over niet al te lange tijd zal ze weer aan boord van de Draeck stappen. Het nu is dus een mannen boot geworden en het is gek hoe snel het afstomping’s proces inzet, de boord bar wordt geopend en aangevallen, er is genoeg maar in dit tempo gaan we het net aan een week redden vrees ik!

hieper de piep hoera! Sievert is jarig en is negentien jaar oud geworden, zijn ouders en vrienden hebben mij een tas vol brieven en cadeautjes meegegeven en de tafel ligt vol met allerlei leuke kaarten en brieven,  super leuk om zo toch je verjaardag te kunnen vieren aan boord zonder je familie en vrienden. Ook shane viert straks zijn verjaardag aan boord op tien oktober, hij wordt dan achttien en dat is toch een speciale leeftijd voor hem. Wij zijn dan in Lanzarote en het zou super zijn als jullie hem via  een digitale kaart en of brief zouden willen feliciteren, stuur dit dan even naar mijn e-mailadres [email protected] …We gaan nog even de stad in om wat cultuur te snuiven en Harry de vader van Sievert biedt aan om het diner te betalen vanavond, super bedankt Harry we gaan dus lekker lokaal eten, veel vis en veel drank. We sluiten de avond af met gelal en gebral en André Hazes knalt uit de speakers, ik hoop maar dat de boten die om ons hee liggen ver genoeg weg liggen want als we meeschreeuwen (lees zingen) zou het wel eens goed kunnen dat we Porto die nacht hebben wakker gehouden.