Flipperkast keuken en kant en klare tonijn

Heerlijk de zon is weer op en ik zit weer aan de koffie in mijn korte broek in Arrecife op Lanzarote in de kombuis spetteren de eitjes in de pan en mijn Deckhand’s liggen hun roes uit te slapen. Sinds donderdagavond liggen we in de haven van Lanzarote na een tocht van zes dagen over de Atlantische oceaan. We vertrekken uit Porto met toch wel een beetje weemoed want het is een fantastische stad om zeker een keer terug te komen. Bij het hijsen van de dinghy komt de val tussen het blok bovenin de mast en er zit niets anders op om naar boven te gaan, ik heb gelukkig geen hoogtevrees maar fijn is anders, de val zit muurvast en er zit niets anders op om er een nieuw blok op te zetten en weer naar boven te gaan in een mast van 22 meter die bij elk passerende boot gevaarlijk heen en weer slaat.  Ik overleef deze exercitie en de parasailor kan weer gehesen worden. Via de zeilers app horen we regelmatig over aanvallen op jachten door orca’s, niemand weet waarom ze boten aanvallen en er zijn dit jaar al veel boten zonder roer naar de haven gesleept. We besluiten dus maar ver uit de kust te blijven waar de Orca,s zich niet bevinden en met zestien knopen wind in de rug brengt de parasailor ons met zes knopen snelheid nog zuidelijker. De parasailor blijft de nacht op staan en we dansen over de golven naar de zuid, het water is blauwer dan blauw en nodigt uit om een duik te nemen want de wind is er met opgehouden dus hangen we wat stootwillen uit aan lange lijnen en besluiten of we naar de bodem kunnen duiken hetgeen wel een uitdaging gaat worden want het is hier drie kilometer diep, één van ons blijft aan boord om de wacht te houden en we duiken de oceaan in .De watertemperatuur is een heerlijke vijfentwintig graden en kristalhelder, wat een magisch moment en we spoelen het zout af met de buitendouche en gaan weer verder. De wind laptops een beetje in de steek en we zetten de motor erbij dat heet in zeilers termen oliezeilen maar het zorgt er wel voor dat we voldoende voortgang blijven maken. 

Standaard staat de hengel uit en buiten een paar makrelen en een ontsnapte tonijn heb ik nog niet veel mogen vangen, gelukkig heb ik een mooi boek gekocht waar veel tips en trucs in staan die ik allemaal wel een keer ga uitproberen. Aangezien mijn shift erop zat heb ik mij even had teruggetrokken in mijn hut met een goed boek. Meestal redt ik maar één bladzijde en vallen mijn ogen dicht, tot het moment dat er vanuit de kuip geroepen wordt….vis vis ik hoor mijn molen gillen en zie jaap met de hengel knoeien, hier neem jij hem over want ik weet het niet wat het is maar er hangt wat zwaars aan, en inderdaad boog de top van de hengel pittig voorover, zou het dan eindelijk zo zijn dat er een mooie vis  aanhangt? Na een geconcentreerd gevecht zag ik inderdaad wat uit het water ploppen maar het was nog te ver om te zien wat het kon zijn. Eindelijk kwam de vis binnen mijn blik veld en de hilariteit bij de crew was groot, wat hadden de mannen gedaan… er zat een blik tonijn met ducktape aan mijn hengel, ik voelde mij goed beet genomen en de mannen lagen rollend over het dek. Ik besloot de hengel te laten voor wat het is en de focus te leggen op de wind die er nu weer langzaam in kwam. Als er een vrachtschip voorbij kwam zocht ik altijd even contact om te vragen naar de laatste weerberichten en dat gaat via de marifoon… je noemt de naam van het schip drie keer en noemt de naam van ons eigen schip..bijvoorbeeld gazlog,gazlog,gazlog here the blue dragon… blue dragon good evening please channel one six waarna het gesprek verder gaat. Ik krijg dan de informatie die ik nodig heb en bij het horen van het weerbericht bleek de wind dus behoorlijk terug te komen er werd een dikke zes Beaufort voorspeld met af en toe een zeven, ook de staat van de golven krijg ik dan door en van een kalme zee ging de oceaan dus naar rough. De wacht diensten werden daar dan ook weer op aangepast en de rust momenten dus ook weer korter. Als het donker is zie je de golven niet maar hoor je ze aankomen hetgeen het verrassingseffect dus ook groter maakt maar het best wel gek hoe snel je daar aan went. Het werden dus korte nachten en lange dagen de laatste twee dagen op zee, maar er was land in zicht en dus ook een koud bier waar we allen erg naar uitkeken.

Ik kan weer koken zonder dat ik alle kanten wordt op geslingerd, de kombuis is weer tot rust gekomen en ik heb geen last meer van vliegende messen, rollende groentes en slingerde aardappels. We liggen in de haven van Arrecife op Lanzarote de haven is prachtig uitgerust met horeca en winkels zelfs de Burgerking zit hier naast de boot. Het wel even anders dan koken in een flipperkast ik hoef mijzelf niet meer klem te zetten tussen kombuis en bank en het gevaar dat er vingers in de salade komen is ook geweken. Het is raar als je na zes dagen op zee op de wal staat en je lichaam staat nog na te deinen maar gelukkig verdwijnt dat na een paar biertjes. Heerlijk om weer rustig in bed te kunnen liggen zonder dat je van links naar rechts gaat en van boven naar beneden, begrijp mij niet verkeerd ik vindt het heerlijk op zee maar een beetje rust was ik wel aan toe. We besluiten hier de komende maand in de haven te blijven liggen, eiland hoppen behoord tot de mogelijkheden maar eerst moeten er een aantal zaken aan de boot gedaan worden. Daar komt bij dat de ruimte in andere haven beperkt is geworden sinds op Palma de vulkaan is uitgebarsten tel daarbij op dat de ARC altlantic race for cruisers er ook ligt dan houden we weinig keus over om een plekje te kunnen vinden. Ik sluit een goeie deal met de jachthaven en kan beginnen aan het zoeken naar een nieuwe dynamo en een nieuwe spinnakerboom, deze heeft het begeven en is echt wel nodig voor de oversteek naar de carib.