Eiland hoppen

Lanzarote laten we voor wat het is, we zijn hier te lang geweest en wordt tijd voor nieuwe horizonten en we gaan dus voor de wind richting fuerteventura. We laten de havens voor wat het is en gaan ankeren, dit scheelt een stuk in de boordkas en is ook nog veel leuker. de eerste baai die we aan doen ligt net ten zuiden van Lanzarote en wederom hebben we uitzicht op een naakt strand waar hoofdzakelijk piemelmansen rond lopen. De volgende dag staat er behoorlijk wat wind en de boot draait om het anker heen en komt gevaarlijk dichtbij een andere boot, de Fransman op deze boot maakt duidelijk dat ik moet duiken want het anker zit vast tussen de rotsen, beste fransoos had je dat niet even eerder kunnen vertellen en we hangen de stootwillen uit voor het geval dat. Het anker ligt op 14 meter diep en dat redden mijn longen niet na al die zware shag dus de duik uitrusting komt aan dek en ik plons het water in en als ik bij het anker aankom blijkt de ketting tussen twee blokken geklemd te liggen en het anker er onder, onderwater weegt alles een stuk minder gelukkig en na vijf minuten stoeien komt alles vrij. 

Wij brengen onze laatste gast naar de haven en varen daarna weer verder zuidwaarts de rust is weer terug en wij hebben weer alle ruimte aan boord. Aan deze kant van het eiland zijn weinig baaien te vinden die voldoende bescherming bieden voor de noordoostelijke deining en we besluiten dus een pittoresk haventje aan te doen zuidelijk van fuerte. We worden hartelijk ontvangen door een klein Spaans vrouwtje met helm op en mondkapje voor, ze ratelt in één stuk door in het Spaans met af en toe een Engels woord er tussendoor ik blijf lachen en gooi mijn beste Spaans erin. Als ik bij het kleine havenkantoor aan kom zit ze nog met haar helm op en begint weer te ratelen, ik onderga het gelaten en lig in deuk om haar Engels terwijl zij in deuk ligt om mijn Spaans, als ik vraag wat het kost besluit ik om daar maar een paar dagen te blijven want vijftien euro voor een nacht heb ik nog niet meegemaakt. Het dorpje is liefelijk en er lopen geen toeristen rond met geruite sokken en foute korte broeken. Bij de haven is een vis restaurant en de ober komt met de vangst van vandaag langs aan tafel, we maken onze keus en een kwartiertje later zitten we heerlijk te smullen voor zes euro per bord! Op het dorpsplein staat een podium opgesteld en het blijkt dat er een heilige jarig is, de mannen vragen bij de lokale jeugd na wat er staat te gebeuren en ze komen terug met de mededeling dat het een bejaarden feestje is, pas als we dikke beats op het plein horen weet ik dat ze niet geheel goed geïnformeerd zijn en we besluiten dan toch maar even een kijkje te gaan nemen. Het wordt niet al te laat maar wel heel gezellig op het plein. De volgende ochtend varen we op tijd weg uit Tuinene en zetten koers naar Morro Jable waar we voor anker gaan, het is een kleine anker plek en er staat een behoorlijke bries dus brengen we voldoende ketting uit zodat het anker goed houdt. Na een goede nacht halen we op tijd het anker op en zetten koers naar Gran Canaria , aangezien we in de schaduw van het eiland zitten zetten we de motor erbij om de snelheid erin te houden ineens begint de molen op de hengel te gillen en wij geven een brul VIS!!! De hengel buigt en ik haal voorzichtig meter voor meter de lijn binnen en na een twintigtal minuten halen we een prachtige Dorade binnen van formaat! We bedanken de prachtige vis en helpen hem uit zijn lijden en eten drie dagen lang een heerlijk maal aan vis. Inmiddels was de wind terug en zetten vol zeil en lopen met zeven knopen richting Tenerife. In de middag neemt de wind toe en nemen wat zeil in om het comfortabel te houden en lopen met zes knopen naar de anker plaats waar we in de avond aankomen. Het zonnetje is al wakker en wij halen het anker op om naar het noorden te varen naar Santa Cruz de Tenerife te koersen, en sinds een lange tijd dus weer even niet voor de wind varen maar tegen de wind in dus op kruisen oftewel laveren, we komen in middag aan in de haven en de Marinero wijst ons de plek aan waar we mogen liggen, deze blijkt wel erg krap te zijn en ik maak hem duidelijk dat dit niet gaat passen. De buurman een Italiaan met een grote joint in zijn mond zegt ook dat het niet gaat lukken maar de Marinero is overtuigd van zijn gelijk en ik vaar de boot klem tussen steiger en buurman, de Italiaan staat te lachen en ik loop naar voren en maak duidelijk dat dit niet goed is en dat ik een andere plek wil, de man ziet nu ook in dat het niet past en ik moet vol gas achteruit geven om de boot eruit te krijgen. Zonder schade leg ik de boot in de andere box en de Marinero geeft me een hand en zegt you very good captain. 

Het gaat dan toch eindelijk gebeuren er moet voorbereid worden voor de oversteek, nog drie dagen en dan komen jaap en Guen weer aan boord en moet het schip klaar zijn voor vertrek. Met z’n allen gaan we vol aan de bak, van kiel tot het puntje van de mast wordt onder handen genomen. Elk hoekje en gaatje stoppen we vol met drinken en eten voor de tijd dat we op de oceaan zitten, karren vol worden geladen en gelukkig wordt het tot op de steiger bezorgt, alle etiketten moeten eraf want kakkerlakken leggen juist daar hun eitjes en een boot met die vervelende beesten heb ik geen zin in, dus alles wordt schoon gemaakt en ik richt de boot logisch in. Zaterdagavond drinken we tevreden en voldaan een biertje op de goede afloop, de volgende dag dag is de crew weer compleet en worden de plannen gesmeed voor de oversteek naar de carib, het ziet er naar uit dat we dinsdag de trossen losgooien en koers zetten naar het westen, ik ben er klaar voor en hoop over drie weken eindelijk weer de rest van mijn gezin weer te zien en dan wel in 28 graden op Martinique. Tot over drie weken dus blijf happy en laat je niet gek maken…. Doe ik ook niet 

groeten vanaf de Draeck